Obraz grafiki rastrowej jest budowany z prostokątnej siatki (zwanej bitmapą dla obrazów czarno - białych i piksmapą dla barwnych) leżących obok siebie punków (pikseli) na ekranie monitora komputerowego, drukarki bądź innego urządzenia wyjściowego. Kolor każdego piksela określany jest osobno. Na ekranie komputera kolory przedstawiane są w modelu kolorów RGB, w którym każdy kolor jest budowany z trzech kolorów bazowych (czerwonego (R), zielonego (G), niebieskiego (B)), a zatem każdy punkt piksmapy składa się z trzech kolorów bazowych.
Jakość obrazka rastrowego (mapy bitowej) jest określana przez całkowitą liczbę pikseli (wielkość obrazu) oraz ilości informacji przechowywanych w każdym pikselu (głębia koloru). Przykładowo, możemy mówić o obrazku o wielkości 400 x 400 pikseli z 24 bitową głębią kolorów (po 8 bitów na każdy kolor bazowy). Obrazek o wymiarach 640 x 480 pikseli (składający się z około 307 tysięcy pikseli) będzie wyglądał gorzej od tego samego obrazka o wymiarach 1280 x 1024 (ponad 1,3 mln pikseli). Jest to spowodowane tym, że obrazek o większych wymiarach zawierać będzie wiele więcej szczegółów. Jako, że taka duża ilość danych opisujących obrazek zajmuje ogromną powierzchnię, często stosuje się technikę kompresji danych celem zmniejszenia zajmowanego miejsca. Kompresję możemy podzielić na kompresję bezstratną i kompresję stratną. Kompresja bezstratna pozwala na zmniejszenie pliku bez utraty informacji o obrazie. Taki sposób zapisu plików umożliwiają min. formaty PNG, TIFF. Kompresja stratna pozwala na zmniejszenie obrazka poprzez usunięcie z niego pewnych informacji. Przykładami takich kompresji są kompresje JPEG czy GIF.
Grafikę rastrową wykorzystuje się najczęściej do przechowywania zdjęć i obrazów, podczas gdy grafikę wektorową najczęściej używamy do przechowywania obrazów składających się z figur geometrycznych oraz tekstu.